Μοιάζω με πρίνο αοριού που πεσε αστροπελέκι,
και σπάσανε οι κλώνοι του μα το κουτσούρι στέκει..
Ένα χαράκι ρώτηξα πως νταγιαντά το χιόνι,
και μου πε συνηθά κανείς όσο παιρνούν οι χρόνοι...
και σπάσανε οι κλώνοι του μα το κουτσούρι στέκει..
Ένα χαράκι ρώτηξα πως νταγιαντά το χιόνι,
και μου πε συνηθά κανείς όσο παιρνούν οι χρόνοι...
είμαι στα όρη στων πουλιών και των οζώ τση τόπους,
δεν την μπορώ την μοναξιά ανάμεσα στσ ανθρώπους..
δεν την μπορώ την μοναξιά ανάμεσα στσ ανθρώπους..